Πως να με πείσεις...

Ήρθες μέσα στη νύχτα...
ντυμένος μ' ένα χθες παραποιημένο...
γεμάτο με στιγμές μεταλλαγμένες...
μασκαρεμένες αλήθειες...
κι αδέξια μελοποιημένες σιωπές...
Κρατάς έναν παραμορφωτικό καθρέφτη
με φυλακισμένα μέσα του
ώρες...λόγια...αγκαλιές...συναισθήματα...
Για να μου δείξεις τι;
Πως τάχα το χθες ήταν όμορφο...
πως έκανα λάθος...
Προσπαθείς να δώσεις φως
στης περασμένης μας ζωής τα σκοτάδια
φορώντας στις κούφιες μέρες μας
πολύχρωμα προσωπεία...
κακόγουστα φτηνά στολίδια
που κουδουνίζουν εκνευριστικά
μέσα στην κρυστάλλινη
καθαρότητα της μνήμης μου...
Μοιάζουν με σήματα κινδύνου
δυσδιάκριτα μα αναγνωρίσιμα...
έχω πια μάθει να ανιχνεύω το κακό...
Στο βλέμμα σου εικόνες του χθες
ζωντανές...ακέραιες...ανόθευτες
φωνάζουν..ξεγυμνώνουν αλήθειες...
ενώνουν σπασμένα κομμάτια ζωής
κι εσύ αποκαλύπτεσαι όπως είσαι...
όπως ήσουν πάντα...
Πως να με πείσεις...
Στα χέρια σου νωπό ακόμα το χθες...αιμορραγεί...