
Κάποιες μικρές στιγμές που λάμπουν
σαν κρυσταλλάκια διάφανα
κάτω από της μνήμης μου
τους ανελέητους προβολείς...
Μικρές στιγμές
που λαμπυρίζουν σαν διαμάντια
στους σκοτεινούς
και δαιδαλώδεις δρόμους της ψυχής...
Μοσχοβολούν σαν φρέζες ανοιξιάτικες...
σαν κρίνα που άνθισαν
πάνω σε γκρίζα βράχια αιχμηρά...
Δροσοσταλίδες μοιάζουν διάφανες
πάνω σε μαύρα τριαντάφυλλα
που ιριδίζουν καθώς πάλλονται
από έναν άνεμο φονιά...
Κάποιες στιγμές μονάχα θα κρατήσω
έτσι...να φέγγουν απαλά σαν αστεράκια
τις άγριες νύχτες μου
που ψάχνω κάτι να πιαστώ...
Στιγμές μικρές μοναδικές δικές μας...
νότες χαρούμενες που παρεμβαίνουν
στης μνήμης μου το θλιβερό σκοπό...
γλυκό πρελούδιο μιας αγάπης
χωρίς συνέχεια...
Κάποιας αγάπης που έμεινε μισή...
Κι αν με πονάει...γι αυτές τις λίγες
τις μικρές στιγμές το άξιζες να σ' αγαπήσω...
Δε μετανιώνω...
Γι αυτές τις λίγες μας στιγμές ακόμα σ' αγαπώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου