Στα περίεργα βράδια μου...

Στα περίεργα βράδια μου 
δε θ' ακούσεις τραγούδια...
σκόρπιες λέξεις μονάχα...
παράξενα σήματα...
σκέψεις κρυπτογραφημένες...
κλειδωμένες σιωπές...
ακατάληπτους κώδικες...
και θολές αιχμηρές αναμνήσεις...
Σκοτάδι παράξενο ντύνει τις νύχτες μου...
μην τολμήσεις να τις ανιχνεύσεις...
θα χαθείς σε αδιέξοδα
και θα χάσεις τον ύπνο σου...
επικίνδυνοι τόποι
για αθώους ξενύχτες...
Τις καλά κλειδωμένες μου πόρτες
είναι μάταιο
να θελήσεις ν' ανοίξεις...
Τα κλειδιά τα φυλάω
σε μέρη αλλόκοτα
που ανθρώπινο πόδι δεν έχει πατήσει...
Τις μέρες μου κράτα...
τότε να έρχεσαι...
την αυγή...
που ο ήλιος όλα τ' αλλάζει
με το φως όλα δείχνουν πιο όμορφα...
και να φεύγεις το βράδυ...
μακριά από μένα...
μακριά απ' τα σκοτάδια μου...
Σου χαρίζω τις μέρες μου...
κι όταν σβήνει ο ήλιος
άσε με μόνη μου...
Την ημέρα να σ' έχω...
μου φτάνει...