Πόσο σ' αγαπώ

Κι αν με ρωτήσεις πόσο σ' αγαπώ
θα πω αλήθειες...
Τις λέξεις μου δεν πρόκειται 
με υπερβολές να τις στολίσω...
Δε θα διαλέξω φεγγαρόφωτα
και δειλινά μενεξεδένια...
Ούτε μέσα στους ήχους
κάποιου μπλουζ ερωτικού
κρατώντας σου απαλά το χέρι
θα σου μιλήσω...
Δεν θα 'ναι Κυριακή ούτε γιορτή...
Δεν θα φορέσω το καλό μου το φουστάνι
εκείνο που σε κάνει να με θέλεις πιο πολύ...
Δεν τα χρειάζομαι όλα αυτά...
Θα καταλάβεις...
Λέξεις απλές κρυστάλλινες θα πω
που όπως θα βγαίνουν απ' τα χείλη μου
θα παίζουν μουσική
στα πλήκτρα της ψυχής σου...
Κι εσύ γλυκά θ' αναστατώνεσαι
που θα 'χει γίνει η φωνή μου μαγική...
Έναστρους ουρανούς
και κοραλλένια δειλινά
θα βλέπεις μες στα μάτια μου...
Και θα 'ναι καθημερινή...
μα εσύ θα νιώθεις μια χαρά πρωτόγνωρη
που ξαφνικά θα γίνει η μέρα αυτή ξεχωριστή...
κι ας μη φοράω το καλό μου το φουστάνι
εκείνο που σε κάνει να με θέλεις πιο πολύ...
πρώτη φορά τόσο πολύ
θα νιώσεις πως με θέλεις...
γιατί θα καταλάβεις...
πως σ' αγαπώ κι απ' τη ζωή μου πιο πολύ...

Μαρία Γασπαράτου