που έχασαν το δρόμο τους θαρρείς
και από λάθος βρέθηκαν σ' αυτή τη γη...
που απελπισμένα ψάχνουν ένα κομμάτι
έστω μικρό
απ΄ τον χαμένο τους Παράδεισο
μέσα σε βλέμματα σκληρά
και κλειδωμένες ψυχές
σε αγκαλιές μαρμάρινες
και ξύλινα λόγια...
ντυμένοι με μια αύρα φωτεινή
περιπλανιούνται χωρίς ελπίδα...
ξένοι
χαμένοι
αλλιώτικοι
σ' ένα κόσμο στενό
που των φτερών τους το άνοιγμα δεν το χωρά...
αν συναντήσεις κάποτε έναν τέτοιο άγγελο
μη φοβηθείς το φως του
μην προσπεράσεις
αγάπη γίνε
κι ίσως μες στην αγάπη σου να βρει
τη μακρινή του που έχασε πατρίδα...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου