Τρομάζω

Τρομάζω με όσα γύρω μου αλλάζουν...
με το καλό που μεταλλάσσεται,
το αθώο που άξαφνα υποκρίνεται,
το απόλυτο που συμβιβάζεται,
με την αλήθεια που αναπάντεχα
μεταμορφώνεται...
τρομάζω που μεγάλωσα
αλλά παρέμεινα αφελής...
που πείθομαι εύκολα γιατί το θέλω...
γιατί είναι αήττητη η ανάγκη
να βρω σε κάθε τι και να πιστέψω,
την όμορφη πλευρά...
που εκούσια κάποιες φορές κλείνω τα μάτια
και κάνω πως δεν βλέπω...
που βρίσκω σε ό,τι με προδίδει
άλλοθι...
που δίνω πάλι ευκαιρίες
ξηλώνοντας απ' την καρδιά μου
της άμυνας τη φορεσιά
κι όταν τα βράδια απώλειες μετράω
και πληγές,
τρομάζω που συναίνεσα,
που ανέχτηκα,
που όπως όφειλα τον εαυτό μου δεν προστάτεψα,
τρομάζω που σε τίποτα απ' όλα αυτά
που με απέχθεια κοιτάζω
δε διαφέρω τελικά,
αφού κι εγώ
την ίδια την ψυχή μου την ξεγέλασα...

Μαρία Γασπαράτου