Περνάει κι αυτή η Κυριακή
σαν γιορτή που ξεχάστηκε
απ όσους ήταν καλεσμένοι...
σαν αστείο δυσνόητο
που δε γέλασε κανείς...
ταξιδεύει γοργά
πάνω απ' τις ξεγυμνωμένες λεύκες
μέσα στα σύννεφα
μαζί μ' όλα τ' ανείπωτα και τ' άπιαστα...
τις άδειες ώρες...
τις αφηρημένες στιγμές...
τρέχει να συναντήσει το δείλι
ν' αγγίξει την άλλη πλευρά του ορίζοντα
να ξημερώσει αλλού...
Άλλη μια Κυριακή προδομένη
φεύγει βιαστικά
περνάει αδιάφορα δίπλα απ' τη ζωή μας
σαν τρένο που προσμέναμε
σε λάθος σταθμό...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου