Η άνοιξη αντέχει ακόμη

Ψάχνω λέξεις να βρω
να γλυκαίνουν τη σκέψη
απ΄τα χείλη να βγαίνουν σαν βάλσαμο
σαν παιδικό τραγούδι
σαν αηδονιών κελάηδημα
να σχίσουν στα δυό τη σιωπή
ν' ανταμώσουν κάποιας γαλήνιας θάλασσας
τα απαλά κυματάκια
να φτάσουν σε ορίζοντες που έχουν χαθεί
ελπίδα να γίνουν...
ψάχνω εικόνες να βρω μ' όμορφα χρώματα
πάνω στο λευκό χαρτί να τις αφήσω
ταξίδια να γίνουν για ψυχές που διψούν
που απελπισμένα ζητούν μια όαση
μια δροσερή πηγή
τον ίσκιο ενός πράσινου δέντρου
ενός ανθού το άρωμα
μα σήμερα δε βρίσκω...
το μυαλό μου σε λέξεις που καίνε σκαλώνει
το βλέμμα σκοντάφτει στο γκρίζο
κι έξω δυναμώνει η βροχή...
μα να στην άκρη εκεί της απόγνωσης
πάνω απ' την έρημη ακτή του φόβου
πετάει ανέμελα ένα χελιδόνι...
μη μου λυπάσαι...
κοίτα...
η άνοιξη αντέχει ακόμη...

Μαρία Γασπαράτου