Παράξενα ήσυχη μέρα

Παράξενα ήσυχα διαβαίνει η μέρα...
μα πάνω απ΄την έρημη πόλη
του ήλιου οι αχτίδες σαν βέλη τρυπούν
τις στέγες τις πόρτες τα παράθυρα
τρυπώνουν από τις πιο ισχνές χαραμάδες
από τα πιο μικρά κενά στις κλεισμένες γρίλιες
τις ψυχές στοχεύουν
που από έναν ύπουλο εχθρό τρομαγμένες
κλειδώθηκαν
που από κάποια απόκοσμη σκιά
σκοτείνιασαν...
παράξενα ήσυχη μέρα...
σα να πάγωσε ο χρόνος πάνω απ' την άδεια πόλη
σα να παρέλυσε η ζωή
από κάποια αδιανόητη απειλή...
μα είναι επαναστάτης ο ήλιος της άνοιξης ...
σαν τέρας φτιαγμένο από πάγο
λίγο λίγο θα λιώσει το φόβο
φως θα ρίξει στην απρόβλεπτη νύχτα
θα γιατρέψει την πληγωμένη ελπίδα
κι όλα θα τα ζεστάνει γλυκά...
με γράμματα που στάζουν μέλι
χαράζει μέσα μας μια υπόσχεση:
"Όλα τα όμορφα που ξαφνικά μαράθηκαν
θ' ανθίσουν ξανά"...

Μαρία Γασπαράτου