Άνοιξη τη λένε...

Στο βάθος ξεπροβάλει η ελπίδα...
πάνω στα χρυσαφένια της μαλλιά
χτίζουν φωλιές τα χελιδόνια...
πάνω στα χείλη της ο ήλιος ακουμπά
το πιο γλυκό χαμόγελό του...
στα σμαραγδένια των ματιών της πέλαγα
χορεύουνε λικνιστικά κάτασπρα κυματάκια...
στα δροσερά της μάγουλα
φύτρωσαν ροζ τριανταφυλλάκια
κι αρχίζει κιόλας το άρωμα τους
να με μεθά...
όλο και πιο κοντά μου έρχεται...
αναριγούν στο πέρασμά της
κι ανθίζουν
νεογέννητα λουλούδια
κι ότι ήταν γκρίζο μέχρι χτες
ξάφνου αποκτάει χρώμα...
αυτή η ελπίδα έχει μιά υπόσχεση...
μιά βεβαιότητα...
δεν έχει η προσμονή της αγωνία...
αυτή η ελπίδα δεν είναι αόριστη...
έχει ένα όνομα: Άνοιξη τη λένε...

Μαρία Γασπαράτου