Λόγια

Λόγια που πήρε ο άνεμος...
που κράτησαν όσο κρατάει
μια ανάσα
ένα πετάρισμα βλεφάρων
μια μαχαιριά...
λόγια που χάθηκαν
χωρίς ν' αφήσουν γύρω ίχνη
που βιάστηκαν σαν πουλιά να πετάξουν
δίχως αυτήκοες μάρτυρες
δίχως καταγραφή...
γι αυτά τα λόγια σου μιλώ
που δεν θυμάσαι
που επίμονα αρνείσαι
που λες πως δεν ειπώθηκαν ποτέ...
πόσο είναι εύκολο για σένα να ξεχνάς
όπως ξεχνάει ο σουγιάς...
πόσο είναι εύκολο για μένα να θυμάμαι
όπως θυμάται η πληγή...

Μαρία Γασπαράτου