Χλωμές μέρες

Χλωμές μέρες
μια ευθεία μονότονη γραμμή
αφήνουν
σ' έναν κίτρινο αρρωστημένο ουρανό
που παρεμβάλλεται αυθαίρετα
σαν πέτρινο ταβάνι
ανάμεσα σε μας και το Θεό...
μοιάζουν όλα να κυλούν αβοήθητα
αφημένα σαν φυλλαράκια φθινοπωρινά
στο έλεος ενός βοριά
που κάποιος μακρινός και άδικος χειμώνας
τον έστειλε να ξεριζώσει βάρβαρα
τη δικαιωματική μας άνοιξη...
κι εμείς ανήμποροι και σαστισμένοι
μέσα στις χούφτες μας σφιχτά
κρατάμε την ελπίδα
να μην κυλήσει σα νερό και φύγει
απ των δαχτύλων τα κενά...
προσμένουμε
να σπάσει πάνω απ' τη ζωή μας
ο συμπαγής κι άκαμπτος ουρανός
να πέσει πάνω μας σαν αγιασμός
του Θεού η Αγάπη...

Μαρία Γασπαράτου