Κάπου στα τέλη του Φλεβάρη

Αρχίζω να ξεχνώ το πρόσωπό σου...
πόσο στ΄ αλήθεια σκούρα
ήταν τα μάτια σου;
Θυμάμαι μόνο πως κάτι άλλαζε
κάπου στα τέλη του Φλεβάρη
κι έβλεπα δρόμους φωτεινούς ν' ανοίγονται
στις καφετιές τους ίριδες
που μ' οδηγούσανε απρόσμενα
σ' ένα ηλιόλουστο και πρόωρο καλοκαίρι...
ξεχνώ και το άγγιγμά σου ακόμη...
θυμάμαι μόνο όταν πλησίαζε η άνοιξη
πως είχε άλλη αίσθηση στο δέρμα μου
η αφή σου
κι η αγκαλιά σου είχε άλλη ζεστασιά
σα να 'βρισκε έτσι ξαφνικά
η θαλασσοδαρμένη μου ψυχή
απάνεμο και ασφαλές λιμάνι...
Πολλά αρχίζω να ξεχνάω...
όλα τα σκόρπισε ο καιρός...
σκληρός ο χρόνος...
προδίδει ανεπανόρθωτα τη μνήμη...
μα σ' αγαπούσα....
κι η αγάπη μου άνθιζε σαν την αμυγδαλιά
θυμάμαι...
κάπου εκεί στα τέλη του Φλεβάρη...

Μαρία Γασπαράτου