Για μένα...

Λίγο πριν φύγει κι αυτός ο Σεπτέμβρης
κάτι παλιό μα αβάσταχτα όμορφο
θα νιώσεις
μια αγωνία γλυκιά θα σε τυλίξει...
τον ήλιο θα κοιτάξεις άπληστα..
τα μάτια σου δυό στάμνες καφετιές
φως θα μαζέψουν βιαστικά
μέσα τους ήλιους να φυλάξουν
για μένα...
Κι όταν τα μάτια θα κλείνεις τα βράδια
το ίδιο φως φεγγάρια θα φτιάχνει
να φέγγουν του ονείρου σου το δρόμο
να μη χαθείς
να μην αλλάξεις πορεία
το μονοπάτι να βρεις που σε μένα οδηγεί
να θυμηθείς
να νοσταλγήσεις
να μ' αγαπήσεις ξανά
φλόγα αναμμένη η σκέψη σου
ως την ψυχή μου να φτάσει
ήλιους να φέρει τις μέρες της βροχής
δώρο...για μένα...

Μαρία Γασπαράτου