Μέσα στις πυρακτωμένες παλάμες
του καλοκαιριού
έλιωσαν βασανιστικά χιλιάδες στιγμές...
τα ίχνη τους ακόμα κοχλάζουν
στο κλειδωμένο συρτάρι
στο μυστικό μπλε τετράδιο
το σιωπηλό της ψυχής σου αποδέκτη.
Μη λες τίποτα...
έμαθα τις σιωπές σου να ερμηνεύω...
είμαι πάντα εδώ...
του Σεπτέμβρη το απαλό αγέρι
με τα πρώτα ξερά φύλα
παρασέρνει μακριά τα καμμένα...
μια δροσερή πνοή ελπίδας
σβήνει τ' απομεινάρια της φωτιάς
κι εμείς πάντα μαζί...
η μέρα όμορφα αλλάζει...
ένας καλοσυνάτος ήλιος
στάζει μέλι...
γλυκά γλυκά φθινοπωριάζει...
του καλοκαιριού
έλιωσαν βασανιστικά χιλιάδες στιγμές...
τα ίχνη τους ακόμα κοχλάζουν
στο κλειδωμένο συρτάρι
στο μυστικό μπλε τετράδιο
το σιωπηλό της ψυχής σου αποδέκτη.
Μη λες τίποτα...
έμαθα τις σιωπές σου να ερμηνεύω...
είμαι πάντα εδώ...
του Σεπτέμβρη το απαλό αγέρι
με τα πρώτα ξερά φύλα
παρασέρνει μακριά τα καμμένα...
μια δροσερή πνοή ελπίδας
σβήνει τ' απομεινάρια της φωτιάς
κι εμείς πάντα μαζί...
η μέρα όμορφα αλλάζει...
ένας καλοσυνάτος ήλιος
στάζει μέλι...
γλυκά γλυκά φθινοπωριάζει...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου