
λούζεται νωχελικά σε φως κεχριμπαρένιο...
σιρόπι καραμέλας στάζει ο ουρανός
στα δέντρα στα βουνά στη θάλασσα
στις λέξεις σου...
Πόσο όμορφη μπορεί να γίνει η καλημέρα
κάποιου απλού φθινοπωριάτικου πρωινού
όταν μέσα από την ψυχή ανεβαίνει
κι ανθίζει σαν χρυσάνθεμο μελένιο
πάνω σε χείλη αγαπημένα!
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου