
"θα περάσει...
μέσα σε παλιές φωτογραφίες
θα ξεχαστώ
θα φανταστώ πως κάπως αλλιώς ήρθαν όλα
και θ' αποκοιμηθώ
σε κάποιο όνειρο βυθισμένος
σ' ένα από κείνα που δεν πίστεψα...
θ' αποκοιμηθώ
κι όλα αλλιώς θα τα δω το πρωί
πιο απλά
πιο ανάλαφρα
πιο ήρεμα..."
Κι η αυγή τον βρήκε
σε παλιές φωτογραφίες να κοιτά
βλέμματα που πληγώνουν...
κανένα όνειρο δε του επέτρεψε
μέσα του να βυθιστεί...
Στο πρώτο φως παίρνουν μορφή οι σκιές
βρίσκει το όνομα της η θλίψη
ευδιάκριτα όλα και σκληρά
μιά πραγματικότητα άκαμπτη
στο άδειο δίπλα του μαξιλάρι
αφήνει μια φράση μισή:
Θα μπορούσαν κάπως αλλιώς
να έρθουν όλα, αν...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου