Κάτι δικό μου

Μη φεύγεις έτσι...
κάτι από μένα πάρε,
να χεις στο δρόμο σου,
από αγάπη καμωμένο,
να σε προσέχει...
κι είναι ο δρόμος μακρύς...
του άγνωστου τα σκαλοπάτια
πρόχειρα, σαθρά, κακοφτιαγμένα...
δε θα τ' αντέξουν φοβάμαι
το βάρος του ανένδοτου
που σε τυλίγει...
Μη φεύγεις έτσι...
για μένα...
κι όχι για σένα τόσο,
κάτι δικό μου μαζί σου πάρε,
κάποια που σου 'κοψα
απ την ψυχή μου ανθάκια...
ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ,
ένα στίχο,
το τελευταίο μου άγγιγμα,
των κουρασμένων μου βλεφάρων
το πετάρισμα,
σ' εκείνη την αμήχανη του αντίου σου
στιγμή...
κάτι δικό μου, να νιώθω πως σ' ακολουθεί,
να αισθάνομαι, μαζί σου, 

πως συνεχίζω ακόμα...

Μαρία Γασπαράτου