
που τόσο άδικα υποτιμήσαμε
τώρα που απομείναμε μόνοι
στην ψυχρή αγκαλιά του "τίποτα"
τώρα που απλώνουμε τα χέρια
μα η απόσταση είναι πια χαοτική
τώρα που τα λάθη ρίζωσαν
στου εγωισμού το χώμα
τώρα που είναι τα πάντα πλέον
μη αναστρέψιμα
ψάχνουμε την αλήθεια
σε ακανθώδη απομεινάρια σιωπής
ρίχνουμε ο ένας στον άλλο ευθύνες
για παραλείψεις για ψέματα για υπεκφυγές
αμετανόητοι τραγικά
κι εγωιστές
δίχως ντροπή και δίχως ενοχές
με θράσος λέμε
οτι κάποτε βαθιά αγαπηθήκαμε...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου