Η δική μου θάλασσα

Για την αγάπη που σου είχα
γι αυτή μιλώ...
για τη δική μου θάλασσα...
γι αυτή που αντάλλαξες,
με κάποια, σ' άλλα πέλαγα,
που σου 'ταξαν ταξίδια...
Γελάστηκες...
Βάρκα που ξέβρασε το κύμα...
σκαρί που έσπασε σε κρύα
αφιλόξενα νερά...
στην άκρη τώρα μιας παραλίας έρημης,
ακίνητο, ανήμπορο, παραιτημένο...
έτσι μοιάζεις...
δε βλέπεις πια τη θάλασσα...
έχεις την πλώρη στο Βορρά,
μη ξεχαστείς κι ονειρευτείς ταξίδια...
όμως τη νιώθεις...
τα κύματά της
έρχονται πάντα από μακριά,
φιλιά και χάδια δροσερά
αγγίζουν την ψυχή σου...
Δε λησμονιέται μάτια μου
η δική μου θάλασσα
και σ' όποια άλλη θάλασσα και να βρεθείς,
τα υγρά της μέσα σου αγγίγματα,
ποτέ δε θα 'ναι ίδια...

Μαρία Γασπαράτου