Με την πρώτη σταγόνα

Άσε με..
Τι κακό κι αυτό με σένα...
με την πρώτη σταγόνα της βροχής
μες στο μυαλό μου στάζεις
σαν αγιορείτικο κρασί...
μεθάς τη μνήμη και τα πάντα ξεχνώ...
μόνο γεύσεις αρώματα εικόνες δικές σου
χορεύουν μέσα μου σαν ξωτικά
σε τελετή μύησης
κι όλα γύρω από σένα περιστρέφονται
μου αποσπούν υποσχέσεις και όρκους
που αναιρώ στην πρώτη ηλιαχτίδα...
Δε θα μ' αφήσει ποτέ η θύμηση σου...
πάντα θα βρίσκει αφορμές
μέσα μου να εισβάλλει
κι απρόσμενα ν' ακούγονται μες στην καρδιά μου
της δικής σου της καρδιάς οι χτύποι ...
δε φταίει το φθινόπωρο
δε φταίει η βροχή
δε φταις εσύ που δίνεις δύναμη
σε μια απλή σταγόνα
φταίω εγώ
που απ την ψυχή μου ακόμα δεν ξερίζωσα
κάποιου ονείρου που έσβησε τα ίχνη...

Μαρία Γασπαράτου