Ερωτηματικό

Θ' αποκεφαλίσω αυτό το ερωτηματικό...
η μικρή του τελεία σαν πρόσωπο εχθρικό
με χλευάζει...
σαν ηφαιστείου κρατήρας απειλεί να εκραγεί...
σαν σκοτεινός παγωμένος πλανήτης
στης ζωής μου το σύμπαν
τον ήλιο καλύπτει...
σαν μαύρος βυθός
στης ατέλειωτης προσμονής μου τη θάλασσα,
τις ελπίδες μου, τις όμορφες σκέψεις
κι ότι απέμεινε ωραίο
ζητά να καταπιεί...
σαν τέλος και σαν θάνατος
με τρομάζει...
δε θα τ' αφήσω...
με κινήσεις σταθερές
θ' αποκεφαλίσω αυτό το ερωτηματικό...
να μείνει ένα όμορφο κόμμα
μια υπόσχεση
μια ανοιχτή αγκαλιά
μια καμπύλη ζεστή κι ασφαλής
να 'ρθεί να φωλιάσει το αύριο...

Μαρία Γασπαράτου