Σαν τρένο ολόφωτο

Ήρθες χθες βράδυ σαν τρένο ολόφωτο
με βαγόνια φορτωμένα καλοκαίρια...
Πόσο ανάλαφρα κυλούσες
στις ράγες της μνήμης!
Μαζί σου σα χάδι ένας νοτιάς 
πέρναγε μέσα από υγρά αρμυρίκια
σκορπώντας στην ψυχή
σταγόνες θάλασσας...
Ένα άρωμα γλυκό πλουμέριας
μεθούσε τις αισθήσεις
ακύρωνε τον τόπο, το χρόνο, το σήμερα...
άλλαζε με μιαν ασύλληπτη ευκολία
επιλογές κι αποφάσεις ζωής...
Σαν τρένο ολόφωτο...
πέρασες μια στιγμή
κι έφυγες...
Χάραζε...
κάπου μακριά ένας ήλιος ανέτελλε
κι ένα περίεργο τρένο από σύννεφα
τα φώτα του έσβηνε
χανόταν στο Νότο
μαζί με τα πιο όμορφα
της ζωής μου καλοκαίρια...

Μαρία Γασπαράτου