Τι ψάχνεις τώρα;

Στην πλατιά αμμουδιά τα ζεστά μεσημέρια
ψυχορραγούσε η αγάπη...
καταδικασμένη λες απ' την αρχή
χαμένη από χέρι
μέσα σ' αδιέξοδα 
εγωισμούς
ανυποχώρητες θέσεις...
Την υπερτιμήσαμε ίσως
δεν ήταν όμως αρκετά δυνατή.
Μακάριοι στην άγνοιά μας
αδιάφοροι
αμετακίνητοι
ανάλγητοι
άκαμπτοι
με μια παραπλανητική
όσο και παράλογη πεποίθηση
πως ήμασταν τάχα ασφαλείς...
η άκρη του νήματος στα χέρια μου
στα χέρια σου η άλλη άκρη
με δύναμη τεντώναμε τεντώναμε
το σπάσαμε...
κάτω μας έριξε ετούτη η ορμή
χτυπήσαμε
ματώσαμε...
ο ένας τον άλλο πρώτα,
κι έπειτα τον ίδιο μας τον εαυτό
μισήσαμε...
Σίγουρα ήταν δυνατό
ίσως όμως δεν ήταν καν αγάπη...
τι ψάχνεις τώρα;
Κάτω από κάποιου Ιούλη το ανελέητο φως
τελειώσαμε...

Μαρία Γασπαράτου