Κάποιες παλιές φωτογραφίες...

Άνοιξα το κουτί με τις  φωτογραφίες...
Το χθες με τραβά σα μαγνήτης...
Κοιτάζω τις παλιές...τις όμορφες...
του πρώτου μας καιρού...
Εγώ κι εσύ...κάποιο καλοκαίρι...
Ο ήλιος φωτίζει τα χαρούμενα πρόσωπα...
Καμιά σκιά στο βλέμμα...τίποτε δυσοίωνο...
τίποτε αβέβαιο...όλα δεδομένα...η αγάπη...
το "μαζί"...το "για πάντα"...
Ανυποψίαστοι κοιτάμε το φακό...
Σίγουροι πως θ' αντέξουμε...πως ο δρόμος
είναι ένας...η πορεία μας κοινή...
Πόσο έξω πέσαμε...
Δεν αντέξαμε...δε μπορέσαμε...δεν πιστέψαμε....
Ξέφτιζε η αγάπη αργά...
Το τέλος αναμενόμενο...τόσο ξεκάθαρο...
εκεί στις  πρόσφατες φωτογραφίες...
Άλλο το βλέμμα...ο τρόπος που μ' αγκαλιάζεις...
βεβιασμένο το χαμόγελο...ψεύτικη η χαρά...
αναγκαστικό... επώδυνο το άγγιγμα...
μια βιασύνη στα μάτια να τελειώσει αυτή η δοκιμασία...
αυτή η υποκρισία μπροστά στο φακό....
Φτάνω στην τελευταία...
Εσύ ένας άλλος...
Πώς έγινε έτσι το "μαζί"...
το βλέμμα σου αλλού ταξιδεύει...
δεν είσαι μαζί μου...
κι εγώ ολόκληρη μια πίκρα...γέρνω επάνω σου...
προσποιούμαι πως όλα είναι όπως παλιά...
ο φακός με ελέγχει...με πονάει...
τίποτα δεν είναι σαν πρώτα...ως εδώ το "για πάντα"...
πουθενά το "μαζί"...
Κάπου στην άκρη του ματιού ένα δάκρυ
που με βία κρατώ...το φλας ανάβει...
απαθανατίζει την υποκρισία...την αποσύνθεση...το τέλος...
Εκείνο το δάκρυ δεν κύλησε ποτέ...ακόμα με πνίγει...
Κλείνω το κουτί...
κλείνω μέσα του το "μαζί" και το "για πάντα"...
έτσι για να αισθάνομαι πως δεν ήταν ψέμα...
πως κάπου υπάρχουν...
έστω σ' εκείνες τις παλιές φωτογραφίες...
τις όμορφες...του πρώτου μας καιρού...