Έλα σαν άγγελος...

Έλα σιγά...ακροπατώντας...
να μη ξυπνήσεις τους φόβους μου...
Τους έχω από καιρό ξεγελάσει...
Έπρεπε να ηρεμήσω
το τρομαγμένο μου όνειρο...
να αποκοιμήσω τα φαντάσματα...
να ναρκώσω τις μνήμες...
Έλα σιγά...περπάτα ανάλαφρα
πάνω στη σιωπή μου...
μίλα ψιθυριστά στη θλίψη μου...
να γλυκάνει...να μαλακώσει...
Με τ' ακροδάχτυλά σου
άγγιξε τρυφερά την ψυχή μου...
να ξεχάσει τα άγρια αγγίγματα
που τη γεμίσαν πληγές...
Έλα σιγά...σαν άγγελος...
με βήματα αέρινα...

ο θόρυβος πια με πληγώνει...
Φτερούγισε απαλά
πάνω από τη μοναξιά μου
να φύγουν τα σύννεφα...
Αρκεί η ανάσα σου...
αρκεί ένα βλέμμα...
αρκεί η παρουσία σου...
να διώξει τους εφιάλτες...
να μη ξυπνήσουν οι φόβοι μου...
να λυτρωθεί το όνειρο...