Σ΄αυτή τη μάχη...

Σ' αυτή τη μάχη τα δίνουμε όλα...
Παραταγμένοι σε δυό αντίπαλα στρατόπεδα...
Ανάμεσα μας άγονη γραμμή ο χρόνος...
Καθένας πολεμάει μ΄ότι έχει...
με απειλές...με ψέματα...με πύρινες λέξεις...
με κραυγές...με νύχια και με δόντια...
Θα έρθει ένας άλλος χειμώνας...
Διαφορετικός...
Θα πέφτει ένα βρώμικο χιόνι...
Μια μαύρη βροχή σα μελάνι σουπιάς...
Θα λερώσει ότι αγνό κι ανόθευτο απέμεινε...
Πρέπει να βγάλω ξανά
το χοντρό μου παλτό...
Εκείνο που έντυνα την ψυχή μου
κάθε φορά που άνοιγες το σάκο
με τους ανέμους...
Δε ξέρω αν θα μου κάνει κάτι...
Αυτό το κρύο θα 'ναι αλλιώτικο...
Θα περονιάζει την ψυχή...
Μακριά κάτι σαλεύει...
Στο βάθος πίσω από τα αναχώματα
ύψωσες βλέπω λευκή σημαία...
Άργησες...
Κάποιες άγριες αλήθειες...
καμικάζι αυτοκτονίας...
φάνηκαν κιόλας στον ορίζοντα...
Ήρθαν για να σκοτώσουν την άνοιξη...
έμβρυο ακόμα...πριν προλάβει να γεννηθεί...
Είναι αργά για ανακωχή...
Σ΄αυτό τον πόλεμο υπάρχουν μόνο χαμένοι...
Απ' την αρχή το ξέραμε...
μα ο στόχος τελικά, ήτανε
να σκοτώσουμε τον εαυτό μας...