Έλα και πάρε με...

Έλα και πάρε με...
Σ' αυτό το βυθό δεν υπάρχουν κοράλλια...
δεν έχει θησαυρούς...
Μόνο ένα πηχτό παγωμένο σκοτάδι...
Βουλιάζω...
Τα πλοία περνάνε και φεύγουν...
Φωνάζω μάταια...
Η φωνή μου υπόκωφος ήχος...
Κανείς δεν ακούει...
Κι εσύ... τόσο κοντά...μα τόσο μακριά
αρχίζεις να ξεχνάς...
Μην αφήσεις τη λήθη να σε κεράσει...
μη φας μαγεμένους λωτούς...
μη πιεις το κρασί που τρελαίνει...
Θυμήσου...
Ψάξε να βρεις το νήμα με τα δεμένα φιλιά...
τα καλοκαίρια στις Κυκλάδες...
τις αγκαλιές τα χειμωνιάτικα βράδια...
τους όρκους κάτω απ' τη βροχή...
το νοτισμένο χώμα του Νοέμβρη
που μύριζε έρωτα...
τα τριαντάφυλλα που σκόρπιζαν όνειρα
τα μαγιάτικα δειλινά...
Θυμήσου...
Βρες την άκρη του νήματος...
θα κρατώ το τέλος του...
έλα και πάρε με...βιάσου...
Δε μπορεί να χάθηκαν όλα...
Σ' αυτό το βυθό δεν υπάρχουν κοράλλια...
κι εσύ θαρρείς πως βρήκα θησαυρούς...
Μόνο ένα πηχτό παγωμένο σκοτάδι...
κι εγώ μαργαριτάρι παγιδευμένο
στη αγκαλιά φονικού στρειδιού...
Ολοένα βουλιάζω...
Κι εσύ...τόσο κοντά...μα τόσο μακριά
αρχίζεις να ξεχνάς...