Η ζωή είναι εδώ...

Σκέφτεσαι κάποιες φορές
αν έχεις αυτό που ονειρεύτηκες...
Μιλάω σε σένα που αυτή τη στιγμή
σιδερώνεις...και βλέπεις στο σήριαλ
μια άλλη ζωή...
Γυναίκες πολύχρωμες...
με φιλόδοξα όνειρα...
που πηγαίνουν ταξίδια...
που είναι ελεύθερες...
που δε μοιάζουν μ' εσένα...
Κοιτάς στον καθρέφτη απέναντι...
κάνεις μοιραία συγκρίσεις...
Τα μαλλιά σου όπως όπως πιασμένα...
να μη πέφτουν στο πρόσωπο
να μη σ' ενοχλούνε...
Έχει μια ζέστη ανυπόφορη απόψε...
Εσύ πάνω απ' το σίδερο..
και δίπλα να σε απειλεί
μια στοίβα από ρούχα, σαν τέρας...
Κι εκείνη...η άλλη στο σήριαλ
μιλά στο τηλέφωνο...
σα μοντέλο ντυμένη...χτενισμένη ωραία...
Ζηλεύεις...
Σε κοιτάει νομίζεις με μια ειρωνεία...
νιώθεις σα να σου λέει "απέτυχες"....
Και τότε τρελαίνεσαι...θέλεις χρόνο για σένα...
δεν τον έχεις...
Σου περνάει μια σκέψη και νιώθεις να πνίγεσαι...
θα μπορούσε η ζωή σου να είναι αλλιώς...
Ώσπου το βλέμμα σου πέφτει στο μικρό τραπεζάκι...
δυό ματάκια γλυκά σε κοιτούν...
και αυτόματα τότε συνέρχεσαι...
Αφήνεις για λίγο το σίδερο...
παίρνεις τη φωτογραφία...
δεν υπάρχουνε πια αμφιβολίες...
Χαμογελάς με ανακούφιση...
η ζωή είναι εδώ...
κι είναι αυτή που ονειρεύτηκες...
Στην αγάπη είναι κρυμμένη η ευτυχία...
Το βλέμμα σου πέφτει και πάλι στο σήριαλ..
δεν είναι πάντα όπως φαίνονται όλα...
η μοιραία γυναίκα επιστρέφει το βράδυ
στο άδειο της σπίτι...
πληγωμένη από εφήμερους έρωτες...
κουρασμένη από μια άδεια ζωή...
ένα δάκρυ κυλά απ' τα
πολύχρωμα μάτια της...
είναι μόνη...κενή...
κι εσύ  πια δε ζηλεύεις...