Πριν από άμυνα σ' αφήσω...

Πριν γίνω ένα ακόμα ποίημα
στου φιλόδοξου βιβλίου σου
τις πολύχρωμες σελίδες...
πριν στις χώρες της σκέψης σου
γίνω η πιο μακρινή
κι οι λιγοστές σου επισκέψεις
ακούσια μόνο θα γίνονται
όταν κάποιες φορές
το δρόμο σου θα χάνεις...
πριν στης ψυχής σου
τον καμβά μια πινελιά γίνω μικρή...
ξεθωριασμένη...
σ' ένα τοπίο που τα χρώματα
θ' αλλάζουν συνεχώς...
πριν από άμυνα κι όχι από έπαρση
πρώτη σ' αφήσω...
να σου χαρίσω θέλω
κάποιους στίχους...
από αγάπη...πίστεψε με...
δίχως καθόλου εγωισμό...
κι έπειτα δε με νοιάζει αλήθεια...
πέταξε τους:
"Κάποιες ψυχές
που είναι από σύννεφα φτιαγμένες
να τις προσέχεις...
εύκολα γίνονται βροχή
κι έτσι αναπάντεχα
κάποια στιγμή πια...δεν τις έχεις..."

Μαρία Γασπαράτου