Πέρα απ' τα σύννεφα

Βρέχει κι απόψε
στα μονοπάτια της μνήμης...
Σε γνώριμους τόπους υγρούς
μελαγχολώ
που τόσο λίγα έκανα για σένα...
κι ασφυκτιώ
μέσα σε άλλοθι σαθρά
και κοφτερά "γιατί"...
Πέρα απ' τα σύννεφα...
μακριά.. κοντά στον ήλιο
νότες απόκοσμες...γλυκιές
σκορπάει κάποιο ακορντεόν...
Κάπου εκεί
θέλω να σε φαντάζομαι...
με τη χαρά
στεφάνι διαμαντένιο
στο ωραίο σου κεφάλι...
να χορεύεις...
με μάτια γελαστά
και δίχως θλίψη...
μακριά... πολύ μακριά...
εκεί που ο πόνος
δε μπορεί πια να σ' αγγίξει...
Έτσι θέλω να σε φαντάζομαι...
πάνω απ' το γκρίζο ουρανό
και την ψυχρή βροχή...
αυτό που τόσο το λαχτάρησες
και που ποτέ δε σου δωσε κανείς
ότι το βρήκες...
και μέσα σ' ένα φως ζεστό
σα χρυσαφένια αγκαλιά
να χαίρεσαι...να αγαπάς...
να συγχωρείς...

Μαρία Γασπαράτου