Όταν θα έρθει αυτή η άνοιξη...

Όταν θα έρθει αυτή η άνοιξη
μία παράξενη
ως την ψυχή ανατριχίλα
θα αισθανθώ...
και δε θα φταίει του Μάρτη το αεράκι
πάνω στο πρόσωπό μου
που ψυχρά φιλιά
θ΄αφήνει...
είναι που δε θα κουβαλά
στην ανθισμένη ράχη του
τ' αγαπημένο άρωμα σου...
Το πανωφόρι θα τυλίγω στο κορμί...
του δειλινού την ψύχρα ν' αποφύγω...
μα τίποτα...
θα 'ναι αλλιώτικη αυτή η παγωνιά...
Όταν θα έρθει αυτή η άνοιξη
μία συγκίνηση ανεξέλεγκτη
στα βλέφαρα μου θ' ακουμπήσει
ένα δάκρυ...
Δε θα 'ναι η ζωή
που όπως πάντα θα νικά το θάνατο
που θα με συγκινεί
καθώς επάνω στα γυμνά κλαδιά
τον ήλιο θ' αντικρίζουνε
τα πρώτα φυλλαράκια...
μα θα 'ναι που η ζωή αυτή θα 'ναι μισή
και μίζερη κι ανούσια και λίγη...
Όταν θα έρθει αυτή η άνοιξη
να θυμηθώ...
να κλείσω τα παράθυρα...
να μην εισβάλλει στην ψυχή
απαστράπτουσα η απουσία...

Μαρία Γασπαράτου