Ένα πολύχρωμο ματσάκι ανεμώνες

Βαρύς που είναι ο φετινός χειμώνας...
Γλιστράω επικίνδυνα
στων ματαιωμένων προσδοκιών
τις πίστες...
Η αγάπη απελπισμένη
με κόπο ισορροπεί
στο παγωμένο ονειροδρόμιο...
προσμένει...
μιά συνεχώς αναβαλλόμενη πτήση...
Μα δε λέει να διαλυθεί η ομίχλη...
κι όλα στάσιμα μένουν...
κρυώνω τόσο...
Στο ένα χέρι μου
κρατώ σφιχτά για σένα
ένα πολύχρωμο ματσάκι ανεμώνες...
αγωνιώ ν'  αντέξουν...
ζωντανές και παράταιρες
στο χειμωνιάτικο γκρίζο...
Με τ' άλλο...
τον πάγο ξύνω με μανία ...
ματώνω...πονάω...επιμένω...
Το παράλογο πείσμα μου φταίει
που μ' όποιο τίμημα
μέσα στην καταχνιά
ν' ανοίξω προσπαθώ μιά πύλη...
παράνομα να μπει ένα χελιδόνι...
Κι ο χειμώνας μακρύς...
κι η άνοιξη αργεί...
κι εσύ...πουθενά...

Μαρία Γασπαράτου