Σε μια στιγμή...

Που να το φανταστώ πως μια στιγμή...
μία μικρή στιγμή...
δυο τρία δευτερόλεπτα
θα 'ταν δε θα 'ταν...
θα έφτανε
για μια μοιραία ανατροπή...
Μία μικρή στιγμή...
Πλατεία Αριστοτέλους
κι ηλιοβασίλεμα...
Δυο λέξεις όλες κι όλες...
πυροτεχνήματα απ' τα χείλη σου...
στην μεθυσμένη μου ψυχή γιορτή...
κι η πόλη άνθισε μες στο χειμώνα...
Τα μάτια σου καράβια
που είχαν κιόλας ρίξει άγκυρες
μες στων ματιών μου τα λιμάνια...
Κι όπως βαδίζαμε αγκαλιά
στην παραλία
και κάλπαζε σαν άτι ατίθασο
σε κάθε βήμα η αγάπη...
ο έρωτας ανέμιζε λάβαρα πορφυρά
ψηλά στα Κάστρα...
ενώ η θάλασσα τα κόκκινα φιλιά μας ντύθηκε
κι έγινε κάμπος  μονομιάς
γεμάτος παπαρούνες...
Δείλι απριλιάτικο... Φλεβάρη μήνα...
σε μια στιγμή...σε μια μικρή στιγμή
με δυο σου λέξεις
μια πόλη μάγεψες κι αρχίσαν τα παράδοξα...
τα απίθανα...τα θαύματα...
σε μια στιγμή... δυο τρία δευτερόλεπτα...
θα 'ταν δε θα 'ταν....

Μαρία Γασπαράτου