Λάθος σ' ονειρεύτηκα

Δε με πειράζει
που πια στα χείλη σου
ανθίζουν ξένες λέξεις...
ούτε που της ψυχής μου
τ' αγριολούλουδα μαραίνονται
σε μια σου άρνηση στεγνή...
Θα βρουν γόνιμα χείλη...
ψυχές βαθιές...
και βλέμματα ζεστά...
θ' ανθίσουν πάλι...
Δε με πειράζει που η αλήθεια
άργησε κάπως...
κι εγώ συνήθισα
το ανέμελο μου πέταγμα
ν' απολαμβάνω
στον ψεύτικο σου ουρανό...
ούτε που αναπάντεχα
τσάκισα τα φτερά μου
στο τσιμεντένιο μου παρόν...
μα είναι που άξαφνα άλλαξε
το πρόσωπο σου στην αφή μου...
και πια τα χέρια μου μισώ
γι αυτό το άγνωστο που αγγίζω...
είναι που πλέον δε σ' αναγνωρίζω...
είναι που σ' έχασα...
είναι που λάθος σ' ονειρεύτηκα...

Μαρία Γασπαράτου