Φο μπιζού

Τι τα θες;
Ψεύτικα μοιάζουν όλα...
ασύμβατα με την ψυχή...
κι εμείς καλοκουρδισμένα ρολόγια
μετράμε ένα χρόνο μεταλλαγμένο
όπου καμιά ισχύ δεν έχουν οι στιγμές.
Λεπτά και δευτερόλεπτα
τρέχουν να προφτάσουν ένα ύποπτο μέλλον
πλαστικοποιημένο και μη ανακυκλώσιμο.
Χάνεται η ζωή σ' ένα ανόητο τρεχαλητό...
χάνουμε κι εμείς την ομορφιά της
που αβίαστα αφήνεται μες στην απλότητα.
Πως όμως να τη δούμε...
πως να γεμίσουμε το βλέμμα μας
απ' της αυγής το φίνο φίλντισι
κι απ' το χρυσάφι του μεσημεριού
απ' το ρουμπίνι το ακριβό του δειλινού
κι από του φεγγαριού το ασήμι...
Τι τα θες;
Στης ματαιοδοξίας μας τον ουρανό
τα μάτια μας μονοπωλούν
μες στη θαμπή γυαλάδα τους
φθηνά και σκάρτα φο μπιζού...

Μαρία Γασπαράτου