
Ποιος όρισε το βήμα σου;
Ποιος την ψυχή σου οδήγησε;
Τώρα στην κρύα αγκαλιά
μιας κοφτερής αλήθειας
μετράς τις ανοιχτές πληγές...
αγκάθια είχαν οι δρόμοι...
κι εσύ μες στη μοιραία σου αθωότητα
περπάτησες με πέλματα γυμνά...
και δε σε νοιάζει τόσο που πονάς
ούτε που ξεγελάστηκες...
δεν είναι τόσο που κρυμμένα
μες στης παιδιάστικης αφέλειάς σου
την ομίχλη
σε πρόδωσαν τ' αμφίβολα τοπία...
είναι που πίσω σου κοιτώντας
έσβησαν όλοι οι δρόμοι...
είναι που πια δεν έχει επιστροφή...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου