Με βήματα διστακτικά

Με βήματα διστακτικά απόψε διαβαίνεις
το μονοπάτι της μνήμης
σα να μη θέλεις κατά βάθος να μ' ανταμώσεις
σα να προσέχεις ανάλαφρα να περπατάς
να μην αφήσεις ίχνη όταν θα φύγεις πάλι.
Έτσι έκανες πάντα...
ερχόσουν κι έφευγες σαν εποχή...
κι όσο κι αν μέσα μου ποθούσα
σαν άνοιξη και σαν καλοκαιράκι
να επιστρέφεις
κάποτε επέστρεφες σαν παγερός χειμώνας...
Δεν ξέρω τώρα
στης θύμησης το δρόμο που βαδίζεις
τι όψη έχεις
κι ούτε που έχει σημασία πια...
μέσα στα χρόνια έμαθα
να μη τρομάζω στους χειμώνες...
μα να...όσο αθόρυβα κι αν πλησιάζεις
τ' ακούω μέσα μου τα βήματά σου
σαν καρδιοχτύπι
που αυθαίρετα αντικαθιστούν
τους χτύπους της καρδιάς...

Μαρία Γασπαράτου