Κάποτε συγκλονίζει η αλήθεια
και καταρρέουν σαν πύργοι χάρτινοι
πράξεις και συμπεριφορές...
δε ξέρω πια τι να πιστέψω...
κι ούτε μπορώ διαρκώς ν' αμφισβητώ...
μα έχουν πολλά πρόσωπα οι άνθρωποι...
πώς να διακρίνω
τα κρυμμένα στα λουλούδια τους αγκάθια
πίσω από τα χαμόγελα την πρόθεση
την υστεροβουλία μες στα επιλεγμένα λόγια
στα φαινομενικά αθώα βλέμματα την απειλή...
ίσως εγώ να φταίω που δε συμβιβάζομαι
που δεν αρκούμαι κάποτε
σε μια πλαστή και πρόσκαιρη χαρά...
είναι που ψάχνω απεγνωσμένα
να βρω στο κάθε τι κάποια ουσία...
μια αλήθεια...
μα έχουν πολλά πρόσωπα οι άνθρωποι
κι εγώ έχω μάθει από τα ψεύτικα να φεύγω...
άμυνα είναι και δικαίωμα
να επιλέγω την ακίνδυνη κι αγνή μου μοναξιά...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου