Αν ήτανε πουλιά οι λέξεις

Αν ήτανε πουλιά οι λέξεις
δε θα χωρούσαν στο δωμάτιο...
τα τζάμια θα 'σπαγαν να δραπετεύσουν
να βρουν πατρίδα σε ζεστές ψυχές...
κι εγώ τις βάζω στη σειρά
και τις στριμώχνω...
σαν πρόκες τις καρφώνω
να μη τις παίρνει ο άνεμος
που λέει κι ο ποιητής...
κι όσες είναι ατίθασες
και μου αντιστέκονται
κι είναι αυτόνομες
κι αταίριαστες
και πουθενά δε δένουν
τις τσαλακώνω
και τις κομματιάζω και τις πετάω
και μ' άλλες πιο υπάκουες ξαναρχίζω...
μα αν ήτανε πουλιά οι λέξεις
μόνη θα μ' άφηναν
κι άδεια θα μέναν τα χαρτιά μου
κι απ' την ψυχή μου όπως βγαίνουν
μακριά θα πέταγαν
και δε θα μ' άφηναν για πάντα να τις φυλακίσω
σ' ένα λευκό ψυχρό χαρτί...

Μαρία Γασπαράτου