Κάποια δειλινά

Σα να ξέφτισε ξαφνικά ο ουρανός...
σα να ξηλώθηκαν
κόκκινα κεντημένα τριαντάφυλλα
και ένα ένα πέφτουν μες στη θάλασσα,
αφήνοντας κενό κι αδιάφορο,
το σκούρο μπλε μετάξι...
πέφτει η νύχτα...
ο,τι είναι ωραίο σβήνει μαζί με το φως...
ξέρω...αύριο μια άλλη μέρα ξημερώνει,
μα είναι κάποια δειλινά που νιώθεις
πως παίρνουν φεύγοντας μαζί τους
κάτι από σένα
σαν κάτι οριστικά να χάνεται
σα να μην πρόλαβες να το χαρείς
σα να σε πρόδωσε ο χρόνος
σα να σε γέλασε για ακόμα μια φορά
ο εαυτός σου
κι αύριο τίποτα δε μπορεί να είναι ίδιο...

Μαρία Γασπαράτου