Όταν ο κόσμος σου θολώνει
κι όλα μπερδεύονται επικίνδυνα
πάρε μια απόσταση.
Συχνά βλέπεις καλύτερα κάνοντας λίγο πίσω
σαν το ζωγράφο που απομακρύνεται,
τον πίνακά του για να δει πιο καθαρά.
Όσα είναι δίπλα σου
είτε εσκεμμένα είτε ακούσια
εκπέμπουν σήματα παραπλανητικά
και επικεντρώνεσαι πολλές φορές στο δέντρο
χωρίς να βλέπεις γύρω του το δάσος.
Όταν αρχίζεις ν΄ αμφιβάλλεις
όταν γλιστρούν από το σήμερα και πέφτουν
όσα ως χθες τα θεωρούσες σταθερά
όταν η απογοήτευση σαν φίδι σε κυκλώνει
φύγε για λίγο...
στάσου μακριά...
πάρε μια ανάσα...
χώρο να δώσεις στην ψυχή
κι ελευθερία,
ανεπηρέαστη να δει την όψη των ανθρώπων
και τις αλήθειες των πραγμάτων.
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου