Αμέτρητα φωτάκια

Κάθε φορά που συναντώ
του κόσμου τα άσχημα
και όλα μου φαίνονται ύποπτα
και σκοτεινά
μ' αρέσει να γυρίζω πίσω...
να κλέβω λίγη λάμψη
από των παιδικών μου χρόνων
τ' αμέτρητα φωτάκια...
τότε που όλα είχαν φως
κι ένα παραμυθένιο χρώμα
κι όλα τα τύλιγε
μια αγνή καθάρια αύρα...
τη θάλασσα τον ουρανό
τα μάτια των ανθρώπων...
μα τη λαμπρή μου αναδρομή
μιά αμφιβολία σκιάζει...
ήταν αλήθεια όλα τόσο ωραία
ήταν αλήθεια τόσο φωτεινά
η έτσι φάνταζαν απλώς
στ' αθώα παιδικά μου μάτια;

Μαρία Γασπαράτου