Aς μείνουν μόνο τα σύννεφα...στο σκούρο χρώμα τους να ρίξω τη λύπη
μια μουτζούρα να γίνει
μια γκρίζα μολυβιά...
κι η πυκνή της υφή λίγο λίγο ν' αραιώνει
να χάνεται στου ουράνιου θόλου το απέραντο...
να σβήνει...
κι η βροχή...κι αυτή ας μείνει...
μες στις πυκνές σταγόνες της
να βαφτίσω φως το σκοτάδι
την απόγνωση ελπίδα
το τέλος αρχή...
κι όλα όσα καίνε να ρίξω στο χιόνι
μαζί του γλυκά γλυκά να λιώσουν
στην απαλή λευκή του αγκαλιά...
να σβήσουν ...
απ' όσα την πνίγουν ν' αδειάσει η ψυχή ...
χώρο να βρει να μπει
σαν έρθει η άνοιξη...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου