Τα μεσημερια...

Αναπολώ τα μεσημέρια...
Δίπλα στη θάλασσα...
Στο κορμί αρμύρα...
Ζεστός άνεμος
χάδι στα μαλλιά...
Του ήλιου παιχνιδίσματα
στα γαλάζια νερά...
Χρυσαφένια άμμος
στα γυμνά πόδια μας...
Τα μάτια σου καθρέφτες...
Μέσα τους όλο το καλοκαίρι...
Μέσα τους κι εγώ...
Κυριαρχώ...
Στα δικά μου μάτια η ευτυχία...
Μ' αγαπάς...
Γελάω...
Ανεμίζει το λευκό μου φουστάνι...
τα μακριά μαλλιά μου
σκούρα θάλασσα...
κυματίζει κάτω απ' τον ήλιο...
Στο βλέμμα σου ηφαίστειο
που εκρήγνυται ο πόθος...
Σ' αγαπώ...
Τα καυτά μεσημέρια
φτερουγίζει η αγάπη...
στα μεγάλα φτερά της κι εμείς
ταξιδεύουμε...
Ανέμελοι...αθώοι...σίγουροι...
γελασμένοι...
Μια μοίρα ασυγκίνητη αποκαλύπτεται...
Απότομα ήρθε το δείλι...
Οι καθρέφτες ράγισαν...
Παραμορφωμένες εικόνες...
Όλα θολά...
ακαθόριστα...
αβέβαια...
Το χαμόγελο πάγωσε...
Η θάλασσα αγρίεψε...
Ο ήλιος βασίλεψε...
Γύρω σπασμένα φτερά...
Ποτέ ξανά τα μεσημέρια δε θα 'ναι ίδια...