Σε γνώρισα Φλεβάρη...

Ίσως να φταίει που σε γνώρισα Φλεβάρη
κι ήταν η αγάπη μας κουτσή...
Παραπατούσε...τρέκλιζε...
Πάντα της έτοιμη  να πέσει
στην πρώτη κατηφόρα...
Έτοιμη να σκοντάψει
στην πρώτη ανηφοριά...
Τόσο ανήμπορη ήταν να διαβεί
δύσκολα μονοπάτια...
Χλωμή κι ασθενική...
Ανάπηρη αγάπη...
Δεν άντεξε σ' έναν απρόβλεπτο χιονιά...
Σαν την αμυγδαλιά που ξεγελιέται
κι ανθίζει το χειμώνα...
κι έτσι ανυποψίαστη τη βρίσκει η παγωνιά...
Ποτέ το χάδι δε θα νιώσει
του Απρίλη...
και τα νεκρά κλαδιά της
δε θα αναστήσει του Μάη η ζεστασιά...
Ίσως να φταίει
που σε γνώρισα Φλεβάρη...
κι ήταν οι μέρες της αγάπης μας λειψές...
Μόνο για λίγο άνθισε μες στο χειμώνα...
Δεν πρόλαβε...
Την άνοιξη δεν γνώρισε ποτέ...