Με κοιτούν με παράπονοτα θλιμμένα μου ποιήματα.
Όλα αυτά που έχω γράψει για σένα.
Με κοιτάζεις κι εσύ
μ' ένα ύφος αδιάφορο.
Δε σε νοιάζει που οι λέξεις μου
στάζουνε αίμα.
Τις λευκές μου σελίδες
που άγρια πλήγωσα
σ' έναν άδικο κι άνισο αγώνα,
θα τις σχίσω απόψε
που το τίμημα πλήρωσα
και παλεύω ν' αντέξω
άλλον ένα χειμώνα.
Σε καινούρια σελίδα
καθαρή και ανέγγιχτη
την ψυχή μου απαλά θ' ακουμπήσω
και με χρώματα δώρο
απ' την άνοιξη που έρχεται,
σ' ένα ποίημα ανθισμένο
τη ζωή μου θα κλείσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου