Ανατολή

Γύρεψα μια ανατολή...
Να δω να χαράζει τ' όνειρο...
Κι εσύ με άφησες μπροστά
σ' ένα παράθυρο
που κοίταγε στη Δύση...
να περιμένω...
Μα ο ήλιος δεν ανέτειλε
απ' τη θάλασσα ποτέ...
χανόταν λίγο λίγο...πέθαινε...
κι αντί για την αυγή
με τύλιγε σκοτάδι...
Μέσα σε μια σιωπή εφιαλτική
σαν πίσσα κόλλαγε η νύχτα
κι εγώ βούλιαζα μέσα της...
αργά...
σ' ένα σιχαμερό γλοιώδες τίποτα...
Κι όμως περίμενα...
με μια ανόητη σιγουριά
και μ' ένα πείσμα παιδικό
τον ήλιο...
Κι αφού όλο το μαύρο της
άδειασε πάνω μου η νύχτα
από σκοτάδι στέρεψε...
κι εγώ το βλέμμα μου έστρεψα αλλού...
Στο βάθος ροδαλός
μου χαμογέλασε ο ορίζοντας...
Πρώτη φορά τα μάτια μου
κοίταξαν την Ανατολή...
Πρώτη φορά κάπου ξημέρωνε...

Μαρία Γασπαράτου