Το άγγιγμα μου...

Θυμάσαι το άγγιγμα μου...
Την αγκαλιά...
Το βελουδένιο χάδι...
Αυτό που έφτανε ως την ψυχή...
Θυμάσαι...
Τα αγαπημένα χέρια
τρενάκια του έρωτα...
Τα ατέλειωτα ταξίδια τους
στου κορμιού σου τις ράγες...
Η νοσταλγία σε καίει...
Σε πληγώνουν τα ξένα αγγίγματα...
Επώδυνα ταξίδια
από αδέξια χέρια...
Στους έρωτες που ξοδεύεσαι
λείπει η ψυχή...
Στις αγκαλιές που σκοτώνεις
τη μοναξιά σου,
κρυώνεις...
Αγκαλιές φυλακές

αφήνουν μια ψυχρή μεταλλική αίσθηση...
Ακούς θαρρείς
αλυσίδες γύρω απ' το λαιμό σου...
Κρύα αγγίγματα...
Μοιάζουν με θάνατο...
Ασφυκτιάς...
Πνίγεσαι...
Φεύγεις απεγνωσμένος...
Ψάχνεις γι άλλη αγκαλιά...
Σαν τη δική μου...
Χέρια σαν τα δικά μου...
Ζητάς την αφή μου...
Θυμάσαι...
Το άγγιγμα μου...
Αυτό που έφτανε ως την ψυχή...
Αυτό που άφηνε στη διαδρομή του
αποτυπώματα αγάπης...
Αυτό που έχασες...
Αυτό που ξέρεις πως δεν θα ξαναβρείς...
Η νοσταλγία σε καίει...
Τα ξένα αγγίγματα, 

θάνατος...

Μαρία Γασπαράτου