Άγνωστος άνεμος...

Είναι κι αυτός ο άγνωστος αέρας που φυσάει
με μια διεύθυνση ακαθόριστη...
Τρελάθηκαν τα ανεμολόγια
και τα καράβια μου που ήσυχα αρμενίζαν
κάνουνε κύκλους γύρω από τον εαυτό τους...
Πότε η πρύμνη στο βορρά
και πότε η πλώρη...
Πότε φουσκώνουν τα πανιά και πότε πέφτουν...
Άνεμος παράξενος...απρόβλεπτος...
ύπουλος σαλτιμπάγκος...
ανώνυμος ταχυδαχτυλουργός...
δεν ξέρω τι θα βγάλει απ' το καπέλο
που προκλητικά
πάνω από τη ζωή μου ανεμίζει...
Πάντα αγαπούσα τους ανέμους
μα δεν τους εμπιστεύτηκα ποτέ...
Τα δένω στο λιμάνι τα καράβια μου...
Έτσι...μονάχα να λικνίζονται στο φύσημα του...
Γλυκό νανούρισμα...
ταξίδια ονείρου...
Μια προσδοκία απατηλή...
μια προσμονή γλυκιά για κάτι που
δεν θα 'ρθει...
Καμιά φορά το όνειρο αρκεί...